ΕΔΩ Η ΑΡΧΗ
ΤΡΕΙΣ ΜΈΡΕΣ ΠΡΊΝ
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΥ
Είσοδος 1ης εφορίας…… -Αλέξανδρος προς φύλακα, << εδώ είναι η 1η εφορία? –Ναι, τι θα θέλατε παρακαλώ? –θα το βρω, ευχαριστώ…. Λίγο αργότερα…. –υπάλληλος γραφείου θα θέλατε παρακαλώ? –μια μικρή εξυπηρέτηση…. Όλα τα εκκαθαριστικά σε αυτό το όνομα. –δεν μπορούμε…. -Γιατί όχι? Το δικό μου όνομα είναι, να και η ταυτότητα μου, βλέπετε? Αλέξανδρος Αραβαντηνος…. -Και πάλι δεν μπορούμε, δεν βγαίνουν αμέσως…. Πρώτα θα κάνετε αίτηση εκεί, μετά θα την επικυρώσετε εκεί, τέλος θα πάρετε υπογραφή από εκεί….. είπε ο υπάλληλος δείχνοντας σύγχρονος στα γραφεία στα οποία αναφερόταν και τέλος θα τα φέρετε όλα σε εμένα…. Ενώ ο Αλέξανδρος τον άκουγε με μιαν αγανάκτηση που όλο και μεγάλωνε…. Μετά συμπλήρωσε θα περάσετε σε τρεις μέρες για να τα πάρετε…. Γύρισε τέλος για να φύγει, περιμένοντας προφανώς να κάνει και ο Αλέξανδρος το ίδιο. Εκείνος όμως έμεινε εκεί ακίνητος σαν άγαλμα αναγκάζοντας τον να γυρίσει ξανά προς το μέρος του….. -θα θέλατε κάτι άλλο? –όλα τα εκκαθαριστικά σε αυτό το όνομα επανέλαβε εκείνος… με ελαφρά υψωμένη φωνή! -Μα άνθρωπε μου σου είπα…. –ο Αλέξανδρος γύρισε και κοίταξε ένα ένα τα γραφεία που του είχε δήξει ο υπάλληλος… αυτό θα πάρει πολύ χρόνο… και εγώ….-μα γι’ αυτό χρειάζονται και τρεις μέρες έτσι είναι τι να κάνουμε? είπε ανασηκώνοντας τους ώμους του ο υπάλληλος. Δεν με κατάλαβες φιλέ μου, είπε τώρα με αγρία φωνή ο Αλέξανδρος –δεν έχω τόσο χρόνο, έχω να επισκεφτώ και άλλες υπηρεσίες του δημοσίου, να συγκεντρώσω και άλλα χαρτιά….. τα χρειάζομαι εδώ και τώρα…… ο υπάλληλος έβαλε τα γέλια και γυρνώντας ένα γύρο φώναξε – ο φίλος μας από εδώ θέλει εξυπηρέτηση εξπρές…. Και δώστου γέλια ενώ τώρα γελούσαν και οι υπόλοιποι υπάλληλοι. Είπα κάτι αστείο και γελάτε? Είπε ο Αλέξανδρος κρατώντας με κόπο πλέον την οργή του……. Μπα τίποτα… είπε ο υπάλληλος κάνοντας νόημα στους υπόλοιπους, σαν να τους έλεγε…. Το αστείο συνεχίζεται. Ωραία λοιπόν περιμένω απάντησε ο Αλέξανδρος.
Μετά από είκοσι λεπτά….. –τι θα γίνει με αυτά τα χαρτιά? -Άσε μας άνθρωπε μου, άντε να δουλέψεις κανέναν άλλον….. Ο Αλέξανδρος ήταν πλέον εκτός εαυτού…. Σου το ζήτησα ευγενικά’ δεν μπορείς να πεις…. Τώρα θα σου το πω διαφορετικά… είπε πλησιάζοντας τον υπάλληλο που άρχισε να οπισθοχωρεί….. όμως ο Αλέξανδρος δεν τον πείραξε, σήκωσε απλά την οθόνη του πλησιέστερου υπολογιστή και την πέταξε κάτω. Η οθόνη έσπασε κάνοντας έναν δυνατό κρότο, που ακούστηκε πολύ δυνατότερος μέσα στην γενική σιωπή που είχε απλωθεί….
ΣΕΛΙΔΑ 9
ΣΕΛΙΔΑ 9
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου