ΕΔΩ Η ΑΡΧΗ
Οι πρώτες αναμνήσεις μου…
Κάποια βράδια ο πατέρας γυρίζοντας κουρασμένος από την δουλεία έκανε ένα ζεστό μπάνιο, το νερό ήταν πάντα έτοιμο και περίμενε, φρόντιζε πάντα η μητέρα γι’ αυτό, μετά έτρωγε το λιτό φαγητό μας, ενώ εγώ περίμενα. Ήξερα πάντα τι θα ακολουθούσε, ο πατέρας θα κάθονταν και θα έλεγε :τώρα οι διό μας, πως πέρασε η μέρα σου σήμερα? με έβαζε να του διηγηθώ τα πάντα, με την παραμικρή λεπτομέρεια. Εγώ από την μεριά μου, φοβούμενος ότι μετά μπορεί να ρωτούσε και την μητέρα μου, του έλεγα τα πάντα, ακόμα και τις σκανταλιές που ενδεχομένως είχα καμωμένες. Εκείνος απλός γελούσε. Ποτέ του δεν με αποπήρε, απλός αν καμία από αυτές ήταν σοβαρή, με μάλωνε με τρόπο, προσπαθώντας να κάμει την φωνή του αυστηρή. Μετά ξεκαρδιζόμασταν και οι διό στα γέλια, τόσο που η μητέρα προσπαθώντας να μείνει σοβαρή, μας φώναζε από το άλλο δωμάτιο : ‘συχάστε πιο εσείς οι διό, θα νομίζουν ότι κουζουλαθήκατε όλοι στο χωριό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου