ΤΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

Αχός βαρύς ακούγεται σε κάθε <<γειτονία>>

Το εμβατήριο μόλις αρχινά…

Είμαι εγώ? Είσαι εσύ?

Ποιον  έχει τώρα η σειρά?

Πάντως έχει γίνει η αρχή…

Στην <<περά γειτονία>>

βήματα σέρνονται βαριά

καθώς η <<μπότα>> έρχεται αργά…

μέσα από την Ιστορία ξεπηδά

για να την <<γράψει>> άλλη μια φορά…

με γράμματα δυσοίωνα όσο και… μελανά!

Όσο τον κόσμο κυβερνά…

Ένα πάντα θα αποζητά…

Κυριαρχία και υποταγή

Σε αυτούς που χουνε για Θεό…

Το άτιμο  χρήμα το βρωμερό…

Το εμβατήριο συνεχίζει βροντερά…

Τι είμαι εγώ? Τι είσαι εσύ?...

Μα… το γρανάζι στην μηχανή…

Που το χρήμα τους γεννά…

ωσάν την κότα με τα χρυσά αυγά!

Κι αν χαλάσει ή  χειρότερα αν σπάσει?

-εύκολα Θέ να αλλαχτεί…

Έχει  μπόλικα εκεί…

<< Στην γειτονία>> είναι <<με το κιλό>>

Υπάρχει ένα… <<για κάθε οβολό>>…

Μόνον… που είναι ακόμη ακριβό!

Πρέπει να πέσει η τιμή…

Ανταγωνιστικότητα να έρθει

Ορέ παιδία…

Μην είσαστε τόσο στυφνοί…

Σας δίνουμε τόσα πολλά…

Μπορεί κανείς να ζήσει και με τα μισά…

Άμα καθιερωθεί, μιαν ιδέα είναι και αυτή…

Περνάτε εσείς με τα μισά, ώστε να χούμε…

Εμείς διπλά… να κάνουμε ζωή τρελή…

Με πισίνες και με λούσα…

Γιατί… είμαστε η τάξη η αρχούσα…

Πρέπει… να χουμε κοιλία, ρούχα πάντα ακριβά…

Τι θα βάλουμε εμείς…<< την φουφού της παρακατιανής>>

Δεν σας τα πάνε καλά… εμείς μόνο φίρμα <<περί οπής>>

Έχουμε και έναν τρόπο ζωής…

Το εμβατήριο συνεχίζει αργά-αργά…

Είναι σκέψη και λογική τώρα αυτή?

 Να μην πω τίποτα χοντρό…

Όχι τίποτα άλλο μα θα εκτεθώ…

<<Πολιτισμένα>> έρχεται ορέ παιδία

Αυτό που με την βία πριν καιρό

Δεν κερδήθηκε θαρρώ…

Τότες απότυχε οικτρά…

Γιατί συσπειρώθηκε <<κάθε γειτονία>>

Και έδωσε μια γερή κλωτσιά…

Σε αυτόν που φορούσε…

Την <<μπότα>> την βαριά…

Το εμβατήριο τελειώνει με αυτό…

Αναρωτιέμαι και απορώ,

Πως επιτρέψαμε ξανά να έρθουν

Στο παρών τα χρόνια εκείνα

Τα σκοτεινά, που τα πλάκωνε

Η μαυρίλα και η ανείπωτη σκλαβιά…

Μέσα από την καρδιά βαθιά…

Το εμβατήριο πάντα θα ηχεί…

Δυναμικά για κάθε έναν

Και κάθε μια που θέλει…

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ